Vrijdag 19 mei 2017
Ontwaken in Harwich, Engeland
KM 58623
GPS 51.9414, 1.29041

Het was een goede tip, deze overnachtingsplek. We hebben een rustige nacht gehad in deze straat.
Er spelen zich de gebruikelijke straattaferelen af; mensen die een blokje om lopen met de hond, dames die in de duster de vuilnis buiten zetten, en mensen die met boodschappentassen van de super komen.

Monique is ook al in de Engelse stemming, en maakt voor het ontbijt iets met brood, gebakken bacon en eieren. Ik mag nog even blijven liggen want ik ga de hele dag rijden. Niet zomaar rijden, maar...
links rijden.

Om negen uur zien we nog onze Stena boot van gisteren voorbij varen, op weg naar Hoek van Holland.

Na wat gefotografeer van en rond deze plek vertrekken we richting westkust, Fishguard. Het is niet de bedoeling om dat vanavond te halen, want we hoeven morgen pas om 13:45 in te checken voor de ferry naar Ierland.

Mijn zus Truus, die al meerdere keren de vakanties in Engeland heeft doorgebracht tipte ons om de streek Cotswold te bezoeken. Het zou er mooi zijn, en met een zeer karakteristieke huizenbouw.
We bekeken het een en ander op Google en willen het wel een kans geven. 

Tot de Cotswold volgen we hoofdzakelijk snelweg. De A120, A12, M25, M40, A40, A36, A24, A429 en de A436, voor degenen die het willen weten.

Ik heb thuis al een route gemaakt van een paar Cotswold dorpjes die het meest populair schijnen te zijn. We beginnen in Chipping Norton. Het toerisme druipt er bij binnenkomst al een beetje van af. We waren er al bang voor. Toch parkeren we de camper maar ergens om door het kleine centrum te wandelen.
We hebben het al snel gezien. Nou zijn wij ook helemaal niet van de toeristische stadjes en steden. Monique vindt het soms nog wel eens leuk om de een of andere snuisterijwinkel in te duiken, maar ik ga net zo lief op een bankje in het park zitten.

Net buiten Chipping Norton zien we opeens een prachtige oude fabriek tussen de groene en glooiende heuvels liggen. Een plaatje. Ik had die fabriek al eens via wat gegoogel gevonden, en dacht nog: die wil ik heel graag zien! En dan vooral vanwege de schoorsteen. Die doet mij denken aan de hoes van Pink Floyd’s ‘Animals’, een lievelingsplaat van me. 

De enige weg die erheen lijkt te gaan wordt aangekondigd met ‘Authorised access only’.
Niet voor ons dus, maar we doen net of we gek zijn. De weg is ook nog eens te smal om te keren dus vooruit dan maar.
Via een prachtig park komen we bij het gebouw aan. Sjiek de friemel, dat is duidelijk. Op het terrein voor ‘visitors’ parkeren we de bus. Na vijf minuten worden we al betrapt door een vriendelijke man die echter duidelijk maakt dat het hier ‘private’ is. Ik maak de smoes dat ik per ongeluk hier ingereden ben en niet meer kon keren. Tja, en nu we hier eenmaal toch waren…..

We krijgen nog wel helder wat dit hier nu is. Een oude fabriek die is omgetoverd tot 46 koopappartementen. En het is er waarlijk prachtig om te wonen!
Ook krijgen we nog een tip waar we even verderop aan de doorgaande weg mooie foto’s kunnen maken vanaf een kleine parkeerplaats. Bij deze dan. Inclusief mijn lievelingsdieren.

Zo gaan we nog een paar dorpjes af, echter komen we de camper niet meer uit.
Bibury is het hoogtepunt van het toerisme; bussen laten hun inhoud Chinezen en Japanners uit om foto’s te maken van weet ik veel wat.
Ok, het is een leuke bouwstijl in de Cotswold maar dat is het dan ook (voor ons). De streek is prachtig, dat staat buiten kijf.
Nee, voor ons is het niks (sorry Truus).

Op weg maar weer naar het westen. Het is nog de bedoeling om een paar uurtjes te rijden. We zien niet zo snel een Fish & Chips tent langs de weg, dus maken we zelf iets te eten. Dat doen we op het rustige en een stukje van de drukke weg afgelegen parkeerterrein van het Cirencester College.

Vandaar rijden we via Painswick en Gloucester en de A40 om bij het plaatsje Weston under Penyard van de weg af te gaan.
Ik zie aan mijn linkerhand een bordje met ‘Parking Church via School Lane’, maar het gaat te snel om te stoppen. Omdat het bij een kerk nogal eens goed en rustig overnachten is draaien we even verderop om.

De ‘School Lane’ is een doodlopende weg. Vijftig meter na het binnenrijden gaat er rechts schuin omhoog een onverhard pad (maar hard genoeg) onder bomen door. Met onze bus prima te doen.
Het pad loopt ongeveer 100 meter door tot aan een prachtig kerkje, met een geweldig kerkhof met door gras en mos overwoekerde grafstenen zoals je dat wel vaker in Groot Brittannië ziet.
Dat wordt weer smullen van de ellende die vaak op die grafstenen gebeiteld staat.

Achterin heb je het langst de zon

Zoek de poes

We zijn niet de enige toeristen. Terwijl we staan te bekijken hoe we de bus voor de nacht gaan parkeren (want we blijven inderdaad hier overnachten) komt er al stel (man en vrouw) Chinezen van het kerkhof gelopen. Die zien ons waarschijnlijk voor de plaatselijke geestelijken aan want ze vragen ons of ze hier wel mogen komen. Monique vertelt ze dat wij ook toeristen zijn, en dat wij hier gaan overnachten.
Blijkbaar maakt alles nogal indruk want de man van het stel wil op de foto met Monique. De vrouw maakt de foto, en zo zal Monique over een tijdje te zien zijn als bezienswaardigheid in een diapresentatie ergens in China.

Een snelle verkenningstocht eventjes rondom het kerkje tijdens een mooie zonsondergang, maar met het verdwijnen van de zon komt de regen tevoorschijn, en verdwijnen wij vervolgens in onze knusbus aan een eigengemaakt maal.

Op tijd naar bed want morgen op tijd weer op.

Truste

Vrijdag 19 mei mei 2017
Overnachten in Weston under Penyard, England
KM
GPS   N51.906484, -2.536708W
STREETVIEW (aanklikken)